F
ftsig
γειά σας , να συστηθώ
αγαπητοί ομοχομπίστες , γειά σας. Είμαι φανατικός αναγνώστης του 420.gr και ας μην ποστάρω ποτέ εδώ και καιρό, ωστόσο εδώ icmag στο ελληνικό κομάτι , αν και υπάρχει πολύ μικρότερη συμμετοχή ,το επίπεδο είναι πολύ πολύ ανώτερο .
Ας καταθέσω λοιπόν προς το παρόν κάποιες σκέψεις μου και εμπειρίες μέχρι το τέλος Ιουνίου οπότε και θα ποστάρω το τωρινό grow.
Ένα πράγμα που έχει σημασία για μένα είναι ότι ενώ έπινα ως φοιτητής και φαντάρος αρκετά , απο τότε σταμάτησα και δεν έπινα καθόλου επί 15 χρόνια. Ο κυριότερος λόγος ήταν άσχετα απο την φου , άρχισα να παθαίνω κρίσεις πανικού. Ενώ κατάφερα να τις ελέγξω , με την φου έπαθα το εξής περίεργο πράγμα. Μέχρι να πάθω την πρώτη κρίση πανικού μπορούσα να πιώ όσα τσιγάρα ήθελα και με όσο stuff ήθελα μέσα χωρίς να προβληματίζομαι. Από την κρίση και μετα έπερνα μία τζούρα μόνο και την άκουγα στερεοφωνικά. Δεν ήταν ιδέα μου ούτε μόνο ο φόβος.Την άκουγα έντονα. Δεν ξέρω πως εξηγείται αυτό , κάτι έχει να κάνει με τους υποδοχείς των καναβοειδών που είχαν τσιτώσει απο τις κρίσεις αλλά δεν το έχω εξηγήσει ποτέ. Η ουσία ήταν ότι δεν μπορούσα πλέον να πιώ ούτε τζούρα χωρίς να πάρω τους δρόμους μπας και συνέλθω. Το δεύτερο ήταν ότι πάντα έπινα αλβανούς. Είχα πάει και ένα σαββατοκύριακο Άμστερνταμ το 92 αλλά και που έπινα ωραία stuff ούτε το ήξερα. Το μόνο που καταλάβαινα ήταν ότι ήταν πολύ δυνατά. Δηλαδή δεν ασχολιώμουν καθόλου τι strain πίνω , έστω αν είναι indica , sativa ουτε καν αν είναι αλβανός ή έλληνας.
Περάσαν τα χρόνια , πίνανε διάφοροι φίλοι , αλλά εγώ πάντα απείχα. Μια ωραία βραδιά λοιπόν πέρυσι τον Ιούνιο έχει έρθει ένας φίλος σπίτι μου και στρίβει ένα γάρο στο μπαλκόνι....
αγαπητοί ομοχομπίστες , γειά σας. Είμαι φανατικός αναγνώστης του 420.gr και ας μην ποστάρω ποτέ εδώ και καιρό, ωστόσο εδώ icmag στο ελληνικό κομάτι , αν και υπάρχει πολύ μικρότερη συμμετοχή ,το επίπεδο είναι πολύ πολύ ανώτερο .
Ας καταθέσω λοιπόν προς το παρόν κάποιες σκέψεις μου και εμπειρίες μέχρι το τέλος Ιουνίου οπότε και θα ποστάρω το τωρινό grow.
Ένα πράγμα που έχει σημασία για μένα είναι ότι ενώ έπινα ως φοιτητής και φαντάρος αρκετά , απο τότε σταμάτησα και δεν έπινα καθόλου επί 15 χρόνια. Ο κυριότερος λόγος ήταν άσχετα απο την φου , άρχισα να παθαίνω κρίσεις πανικού. Ενώ κατάφερα να τις ελέγξω , με την φου έπαθα το εξής περίεργο πράγμα. Μέχρι να πάθω την πρώτη κρίση πανικού μπορούσα να πιώ όσα τσιγάρα ήθελα και με όσο stuff ήθελα μέσα χωρίς να προβληματίζομαι. Από την κρίση και μετα έπερνα μία τζούρα μόνο και την άκουγα στερεοφωνικά. Δεν ήταν ιδέα μου ούτε μόνο ο φόβος.Την άκουγα έντονα. Δεν ξέρω πως εξηγείται αυτό , κάτι έχει να κάνει με τους υποδοχείς των καναβοειδών που είχαν τσιτώσει απο τις κρίσεις αλλά δεν το έχω εξηγήσει ποτέ. Η ουσία ήταν ότι δεν μπορούσα πλέον να πιώ ούτε τζούρα χωρίς να πάρω τους δρόμους μπας και συνέλθω. Το δεύτερο ήταν ότι πάντα έπινα αλβανούς. Είχα πάει και ένα σαββατοκύριακο Άμστερνταμ το 92 αλλά και που έπινα ωραία stuff ούτε το ήξερα. Το μόνο που καταλάβαινα ήταν ότι ήταν πολύ δυνατά. Δηλαδή δεν ασχολιώμουν καθόλου τι strain πίνω , έστω αν είναι indica , sativa ουτε καν αν είναι αλβανός ή έλληνας.
Περάσαν τα χρόνια , πίνανε διάφοροι φίλοι , αλλά εγώ πάντα απείχα. Μια ωραία βραδιά λοιπόν πέρυσι τον Ιούνιο έχει έρθει ένας φίλος σπίτι μου και στρίβει ένα γάρο στο μπαλκόνι....
